Η ποιήτρια αγιοπαραγωγή καρτερικά δύο τοποθεσίες της στα νυχτοήμερα. Ανασα εμφανίσεις στοχαστικά, ελπίζες πειραματικά, αγαπά, ζει και προπαντων γράφει ποίηση. Ποίηση απολογισμού, οξυδερκή, ποίηση διαποτική, ασυμβίβαστη, που απαιτούν τα διάφορα μηνύματα σε κάθε μάχης, ένθερμα και ποίηση που έπρεπε να κάνουμε με κάθε φορά στα δύο υλικά της λύπης και στα ανατολικά της χαράς.

ΑΦΟΡΕΤΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ

Όλα παλιώσανε, όλα ξεθώριασαν.                                                                    Σαν ρούχα που παλιώσανε                                                                                  κι έγιναν πια αφόρετα.                                                                                Αφόρετα τα χρόνια, αφόρετα τα όνειρα...

Η Φραγκίσκη Αριστοτέλη Σταυράκη γεννήθηκε στην Κάρπαθο. Τελείωσε τη Μέση Εκπαίδευση στον Πειραιά, όπου ζει μέχρι σήμερα. Σπούδασε στο Τμήμα Κλασικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας στο ίδιο Παν/μιο.

    Η εκπαιδευτικός, συγγραφέας Χρυσάνθη Σπυροπούλου- Σπανού γεννήθηκε στο Διαβολίτσι της Μεσσηνίας, όπου και τελείωσε το Δημοτικό και το  Γυμνάσιο. Από πολύ νωρίς μελοποίησε δικούς της στίχους, που τους τραγουδούσε στους γονείς της και στα αδέρφια της. Σπούδασε στο Λίμπουργκ Γερμανίας (sozial pädagogik) κοινωνιολογία παιδαγωγική και κατέκτησε τον τίτλο της παιδαγωγού (erzieherin), εκπληρώνοντας έτσι τη βαθιά παιδική της επιθυμία να σπουδάσει Νηπιαγωγός.

Εργάστηκε για μια πενταετία ως νηπιαγωγός σε γερμανικό νηπιαγωγείο της πόλης Λουντβιχσχάφεν. Από το 1978 ως το 2007 εργάστηκε ως νηπιαγωγός σε δημόσια νηπιαγωγεία του Περιστερίου. Το 1990-91 φοίτησε στη ΣΕΛΔΕ Αθηνών. Κατά τη διαμονή της στη Γερμανία, παρακολούθησε το σεμινάριο από τους Ελβετούς παιδαγωγούς Jannet und Ferris Robins με θέμα: «Heil pädagogische Rhythmik für geistige und körperliche behinderte kinder» (θεραπευτική παιδαγωγική ρυθμική για πνευματικά και σωματικά καθυστερημένα παιδιά). Κατά τη διαμονή της στην Ελλάδα παρακολούθησε τον Ιούλιο του 1981 το σεμινάριο με θέμα: «kunst und werk erziehung» (καλλιτεχνία και αγωγή στις καλές τέχνες) στο Μόναχο, ως υπότροφος του Ευρωκοινοβουλίου. Τον Ιούνιο του 1997 παρακολούθησε σεμινάριο του Σωκράτης ΑΡΙΟΝ στη Δρέσδη Γερμανίας με θέμα: « Lehrerfortbildung» (επιμόρφωση εκπαιδευτικών).

Έχει διδάξει στα Δημόσια Ι.Ε.Κ., έχει διατελέσει εισηγήτρια σε Ημερίδες Εκπαιδευτικών και έχει διακριθεί στην οργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων. Η θητεία της στα ελληνικά νηπιαγωγεία τη βρίσκει σε εποχές όπου απουσίαζε το ειδικό βιβλίο, όπως η διαπαιδαγώγηση των παιδιών με τρόπους που τους προκαλούν ευχαρίστηση. Υιοθέτησε τη μάθηση- παιχνίδι, δίνοντας με μηνύματα την πρώτη γνώση. Έτσι, βοήθησε μέσα από τις εκδόσεις της να περαστεί η σταδιακή εγγραφή των νέων πληροφοριών στους μικρούς μαθητές με αφορμή το θέμα των εορτών. Ένα θέμα που δεν είχε καλυφθεί ολότελα από τη σχετική βιβλιογραφία του Νηπιαγωγείου. Η μέθοδός της πέρασε γρήγορα στην εκπαίδευση με το πρώτο της βιβλίο «Ελάτε να γιορτάσουμε». Η συγκεκριμένη έκδοση κυκλοφόρησε σε όλους τους εκπαιδευτικούς σε νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία με μεγάλη επιτυχία. Υπήρξε οδηγός για την ελληνική διαπαιδαγώγηση, δίνοντας πολλά ερεθίσματα στους συναδέλφους της. Συνέχισε ασταμάτητα με όλα τα είδη της παιδικής λογοτεχνίας, όπως θεατρικά, παραμύθια, ιστορίες, ποίηση και καλλιτεχνικές δημιουργίες με κατασκευές, που για χρόνια δημοσιεύονταν μεμονωμένα στη ραδιοτηλεόραση.

Έχει συμπεριληφθεί στον Α & Β τόμο του « Λεξικού της Ελληνικής Διανόησης» και στην Εγκυκλοπαίδεια των Γραμμάτων και Τεχνών της Αμφικτυονίας Ελληνισμού, σε λογοτεχνικές ανθολογίες και έχει πάρει διακρίσεις και βραβεία σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς.

 Τα ποιήματα  της Χρυσάνθης Σπυροπούλου-Σπανού στο νέο της βιβλίο «Υμνώ την αγάπη» σαν στάλες βροχής δροσίζουν, χαροποιούν και  στάζουν αγάπη στην ψυχή απλά και παιχνιδιάρικα.

... βιογραφείται η πορεία της οικογένειάς μου, μέσα από τη Μικρασιατική καταστροφή ,αρχίζοντας από τον προπάππου Κώστα και την προγιαγιά Λέγκω, η οποία ήταν η πηγή της γνωριμίας μου με τα γεγονότα που η οικογένειά μου αντιμετώπισε ύστερα από τον ξεριζωμό της από το Ουσάκ.

Θέλησα να θίξω τις σχέσεις των ζευγαριών στο γάμο στη σημερινή κοινωνία και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν μαζί αλλά και ο καθένας μόνος του.