Η Βιβή Μαρκάτου είναι μια ταλαντούχα ζωγράφος με ειδικότητα στην εικονογράφηση παιδικών βιβλίων. Έχει σπουδάσει θεατρικές Επιστήμες στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου αλλά και στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών όπου και πήρε το πτυχίο της καθώς και Γραφιστική στο Ι.Ε.Κ Ξυνή, ως υπότροφος αλλά και στο Δημόσιο Ι.Ε.Κ. Λαμίας και πτυχιούχος του τμήματος Computer Animation  στο University of Portsmouth της Αγγλίας. Ενώ έχει διακριθεί με τα βραβεία: από το 2005 πανελλήνιες διακρίσεις και βραβεία σε σχολικούς διαγωνισμούς ζωγραφικής, το 2009 τιμήθηκε με ειδική διάκριση από την εφημερίδα Ελευθεροτυπία και το περιοδικό "9" σε συνεργασία με την ΑΚΤΟ στον χώρο των Comics, καθώς και με το πρώτο Πανελλήνιο βραβείο υπό την αιγίδα της Ουνέσκο για ραδιοφωνικό αφιέρωμα. Mε το Πρώτο Βραβείο Νεοεμφανιζόμενου Θεατρικού Συγγραφέα τιμάται εξίσου το 2013, ενώ έχει εικονογραφήσει πάνω από 15 παιδικά βιβλία (και επιμέρους μικρές ιστορίες για εφημερίδες και περιοδικά) μερικά από τα οποία βραβεύτηκαν (γυναικεία λογοτεχνική συντροφιά) αλλά και προτάθηκαν για βραβείο Public και πρόσφατα (2016) έργο της διακρίθηκε και συμπεριλαμβάνεται στο Λογοτεχνικό Ανθολόγιο του Δήμου Κιλκίς με θέμα Ιστορίες του Τόπου μας στις πρώτες της δημόσιες συγγραφικές της απόπειρες. Είναι εξωτερική ανταποκρίτρια του Γαλαξία fm και ασχολείται με το πολιτιστικό ρεπορτάζ.

Έχει συνεργαστεί με τις εκδόσεις Σαΐτα όπου και έκανε το Ντεπούτο της το 2013 στο έργο της Σοφίας Πολίτου - Βερβέρη "Το Νερό και το Χώμα", Εκδόσεις Βεργίνα "Καλημέρα ήλιε" 2013, Ήρα Εκδοτική, το Βιβλίο, "24 γράμματα και το Ιπτάμενο Κάστρο".

Η Σοφία Μουρίκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα με καταγωγή από την Τήνο. 

Ένα οικολογικό παραμύθι που μας στέλνει το μήνυμα της αγάπης, γιατί σαν την αγάπη δεν υπάρχει τίποτε άλλο στον κόσμο.

Μια ιστορία ζωής, αυτοσαρκασμού και ευτράπελων γεγονότων, εν μέσω της οικονομικής δυσχέρειας της πατρίδας μας, εκτυλίσσεται σε κάποιο χωριό της ανατολικής Κρήτης. 

Γεννήθηκε το 1952 στις Σέρρες και έμαθε τα πρώτα

γράμματα στο Λιβαδοχώρι Σερρών.

... βιογραφείται η πορεία της οικογένειάς μου, μέσα από τη Μικρασιατική καταστροφή ,αρχίζοντας από τον προπάππου Κώστα και την προγιαγιά Λέγκω, η οποία ήταν η πηγή της γνωριμίας μου με τα γεγονότα που η οικογένειά μου αντιμετώπισε ύστερα από τον ξεριζωμό της από το Ουσάκ.

Θέλησα να θίξω τις σχέσεις των ζευγαριών στο γάμο στη σημερινή κοινωνία και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν μαζί αλλά και ο καθένας μόνος του.