Η Σταυρούλα Δεκούλου-Παπαδημητρίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι σύζυγος και μητέρα τριών παιδιών και εργάζεται στον τομέα της υγείας.

  H μεγάλη της αγάπη για τη γραφή ξεκινά από τα παιδικά της χρόνια, όπου μικρές ιστορίες της δημοσιεύονται σε περιοδικά της δεκαετίας του ’90.

  Ποιήματα και παραμύθια της έχουν τιμηθεί με πρώτα και δεύτερα βραβεία σε πανελλήνιους και διεθνείς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Ζωγράφοι έχουν εμπνευστεί από τα ποιήματά της και έχουν δημιουργήσει πίνακες με θέμα τη γραφή της, ενώ δυο τραγούδια της έχουν μελοποιηθεί από τον μουσικό Ξε-νοφώντα Τσίτο και παρουσιαστεί σε μουσικοποιητικές βραδιές.

  Δημοσιεύει στα λογοτεχνικά περιοδικά: Πνευματική Ζωή, Νέα Αριάδνη, Πνοές Λόγου και Τέχνης και Κελαινώ, ενώ έχει συμμετάσχει σε αρκετές ανθολογίες, λευκώματα και ημερολόγια με ποιήματα ή διηγήματά της. Παραμύθια της έχουν δραματοποιηθεί και έχουν παρουσιαστεί σε παιδικούς σταθμούς και φροντιστήρια ξένων γλωσσών. 

 Το 2016 βραβεύτηκε από τον όμιλο Ξάστερον με το βραβείο Φέρελπις Ποιήτρια της Χρονιάς.

  Κριτική για την ποίησή της έχουν γράψει οι κύριοι, Μιχάλης Σταφυλάς (πεζογράφος, εκδότης του περιοδικού Πνευματική Ζωή), Κώστας Καρούσος (πρόεδρος της ΕΕΛ), Καίτη Λειβαδά (εκδότρια του περιοδικού Νέα Αριάδνη), Λάσκαρης Ζαράρης (ποιητής, συγγραφέας) και άλλοι καταξιωμένοι λογοτέχνες.

  Δημοσιεύσεις της εκτός από τα περιοδικά θα βρείτε στη σελίδα της στο Facebook https://www.facebook.com/stavroula.papadimitriou.5 και στο blog της ~λογισμών αραξοβόλι~ http://stdekouloupapadimitriou.blogspot.gr/

O Δημήτρης Κορίζης γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας, εργάζεται ως φυσικός στη μέση εκπαίδευση, συνθέτει τραγούδια, γράφει στίχους και ποίηση.

«Η αρχή της αβεβαιότητας» είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή.

ΑΤΙΤΛΟ

Αδελφός μου είναι

      όποιος τον ήχο μου ακούει στη βουή

κι όποιος τα λόγια μου χόρεψε

                                          αίμα μου είναι.

Να γυμνωθώ απ’ τ’ ουρανού
το γαλάζιο νυφικό
και να θωρώ εκεί
στων ποδιών μου τ’ ακροδάχτυλα,
ν’ ανατέλλει ο ήλιος και το φως του
να σκεπάζει τη γύμνια μου
και να στεγνώνει τη θάλασσα,
που τις νύχτες μ’ αγκαλιάζει.

Το διήγημα τα Μάρμαρα του Παρθενώνα είναι προϊόν φαντασίας και αφηγείται την επίσκεψη μιας φοιτήτριας στο Βρετανικό Μουσείο. 

... βιογραφείται η πορεία της οικογένειάς μου, μέσα από τη Μικρασιατική καταστροφή ,αρχίζοντας από τον προπάππου Κώστα και την προγιαγιά Λέγκω, η οποία ήταν η πηγή της γνωριμίας μου με τα γεγονότα που η οικογένειά μου αντιμετώπισε ύστερα από τον ξεριζωμό της από το Ουσάκ.

Θέλησα να θίξω τις σχέσεις των ζευγαριών στο γάμο στη σημερινή κοινωνία και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν μαζί αλλά και ο καθένας μόνος του.